ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ଅନେକ ଦଶନ୍ଧି ତଳେ ଭାରତର ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ନାଗରିକଙ୍କୁ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ କୁହାଯାଉଥିଲା। ସେମାନଙ୍କୁ ଅପବିତ୍ର ବୋଲି କୁହାଯାଉଥିଲା। ସେମାନେ ନିଜ ପାଇଁ କିଛି କହିପାରିବେ ନାହିଁ ବୋଲି କୁହାଯାଉଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଆଜି ଆମେ ଏଠାରେ ଅଛୁ- ଯେଉଁଠି ସେହି ଲୋକମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଦେଶର ନ୍ୟାୟପାଳିକାର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ପଦବୀଧାରୀ ଭାବରେ ନିଜର ମତ ରଖୁଛନ୍ତି।
ଅକ୍ସଫୋର୍ଡ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଏକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମରେ ପ୍ରଧାନ ବିଚାରପତି ଜଷ୍ଟିସ ବିଆର୍ ଗୱାଇ ନିଜର ଅଭିଭାଷଣ ଏହି ବକ୍ତବ୍ୟରୁ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ସେ ଗାୟତ୍ରୀ ଚକ୍ରବର୍ତ୍ତୀ ସ୍ପିଭାକଙ୍କ ମୌଳିକ କାର୍ଯ୍ୟ ‘ଅସବର୍ଣ୍ଣମାନେ କଥା କହିପାରିବେ କି?’ ବିଷୟରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲେ। ସେ କହିଥିଲେ, ମୁଁ ମୋର ନିଜର ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ଦେଉଛି: ହଁ, ଅସବର୍ଣ୍ଣମାନେ କଥା କହିପାରିବେ ଏବଂ ସେମାନେ ସବୁବେଳେ ସ୍ବର ଉତ୍ତୋଳନ କରୁଛନ୍ତି। ସେମାନେ କଥା କହିପାରିବେ କି ନାହିଁ ତାହା ଆଉ ପ୍ରଶ୍ନ ନୁହେଁ, ବରଂ ସମାଜ ପ୍ରକୃତରେ ଶୁଣୁଛି କି ନାହିଁ ତାହା ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ବୋଲି ପ୍ରଧାନ ବିଚାରପତି କହିଛନ୍ତି।
ସମ୍ବିଧାନର ପ୍ରଶଂସା କରି ସେ କହିଛନ୍ତି, ଭାରତୀୟ ସମ୍ବିଧାନ ଏହା କରିଛି। ଏହା ଭାରତବାସୀଙ୍କୁ କହିଛି ଯେ ସେମାନେ ସ୍ବାଧୀନ ଅଟନ୍ତି, ସେମାନେ ନିଜ ପାଇଁ କହିପାରିବେ ଏବଂ ସମାଜର ପ୍ରତ୍ୟେକ କ୍ଷେତ୍ରରେ ସେମାନଙ୍କର ସମାନ ସ୍ଥାନ ରହିଛି। ଆଜି ଅକ୍ସଫୋର୍ଡ ୟୁନିୟନରେ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ଆଗରେ କହିବାକୁ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛି: ଭାରତର ସବୁଠାରୁ ଦୁର୍ବଳ ନାଗରିକଙ୍କ ପାଇଁ ସମ୍ବିଧାନ କେବଳ ଏକ ଆଇନଗତ ଚାର୍ଟର କିମ୍ବା ରାଜନୈତିକ ଢାଞ୍ଚା ନୁହେଁ। ଏହା ଏକ ଅନୁଭବ, ଏକ ଜୀବନରେଖା। ମୋର ନିଜ ଯାତ୍ରାରେ ମ୍ୟୁନିସିପାଲିଟି ସ୍କୁଲଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ପ୍ରଧାନ ବିଚାରପତିଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହା ଏକ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ସାଜିଛି ବୋଲି ପ୍ରଧାନ ବିଚାରପତି ଗୱାଇ କହିଛନ୍ତି।
